Nauczanie św. Jana Pawła II - katecheza 24.09.1997 r.

„Wstawiennictwo Matki Łaski Bożej” – to temat środowej katechezy św. Jana Pawła II, którą wygłosił 24 września 1997 r. Oto fragment tego wystąpienia:

„Maryja jest Matką ludzkości w porządku łaski. Sobór Watykański II podkreśla tę rolę Maryi, wiążąc ją z Jej udziałem w odkupieniu dokonanym przez Chrystusa. Maryja «stała się tu na ziemi, z postanowienia Opatrzności Bożej, Matką-Żywicielką Boskiego Odkupiciela, w sposób szczególny przed innymi szlachetną towarzyszką i pokorną służebnicą Pana».

Tymi słowami Konstytucja Lumen gentium pragnie należycie uwypuklić fakt, że Maryja była ściśle związana z odkupieńczym dziełem Chrystusa, stając się «w sposób szczególn  szlachetną towarzyszką» Zbawiciela. Przez gesty typowe dla każdej matki, poczynając od najprostszych aż po najtrudniejsze, Maryja współpracuje dobrowolnie z dziełem zbawienia ludzkości, pozostając w głębokiej i trwałej harmonii ze swoim Boskim Synem.

Sobór podkreśla także, że ta współpraca Maryi opierała się na ewangelicznych cnotach posłuszeństwa, wiary, nadziei i miłości oraz że dokonała się pod działaniem Ducha Świętego. Przypomina też, że właśnie dzięki tej współpracy Maryja otrzymała dar powszechnego macierzyństwa duchowego: zjednoczona z Chry-stusem w dziele zbawienia, które jest także duchowym odrodzeniem ludzkości, staje się Matką wszystkich ludzi odrodzonych do nowego życia.

Stwierdzając, że Maryja jest dla nas «matką w porządku łaski», Sobór podkreśla, że Jej macierzyństwo nie ogranicza się tylko do uczniów, jakby mogło wynikać z zawężonej interpretacji słów Jezusa wypowiedzianych na Kalwarii: «Niewiasto, oto syn Twój» (J 19,26). Tymi słowami bowiem Ukrzyżowany ustanowił głęboką wewnętrzną więź między Maryją a umiłowanym uczniem, który jest postacią typologiczną o znaczeniu powszechnym, zamierzając w ten sposób dać Ją jako Matkę wszystkim ludziom.

Z innej strony, powszechne oddziaływanie odkupieńczej ofiary i świadome współdziałanie Maryi z ofiarą Chrystusa nie pozwala na jakiekolwiek ograniczenie zasięgu Jej macierzyńskiej miłości. Maryja spełnia tę macierzyńską misję w kontekście swojej szczególnej relacji z Kościołem. Otaczając opieką każdego chrześcijanina, a właściwie każdego człowieka, prowadzi wiarę Kościoła ku coraz głębszemu przyjęciu słowa Bożego, podtrzymując jego nadzieję, ożywiając miłość i braterską komunię, pobudzając apostolski dynamizm.

Podczas swego ziemskiego życia Maryja przez bardzo krótki czas mogła sprawować swoje duchowe macierzyństwo wobec Kościoła. Ta Jej funkcja objawiła się jednak w całej pełni po wniebowzięciu i będzie trwała przez wieki aż do końca świata. (…) Wszedłszy do wiekuistego Królestwa Ojca, Maryja jest bliżej swojego Boskiego Syna i – tym samym – każdego z nas, może zatem sprawować w Duchu Świętym i w sposób bardziej skuteczny funkcję Matki – Orędowniczki, powierzoną Jej przez Opatrzność Bożą.

Ojciec Niebieski zechciał postawić Maryję blisko Chrystusa, w komunii z Tym, który «zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi» (Hbr 7,25): z kapłańskim wstawiennictwem Odkupiciela zechciał połączyć macierzyńskie orędownictwo Maryi. Funkcję tę spełnia Ona dla dobra tych, którzy są w niebezpieczeństwie i potrzebują pomocy doczesnej, a zwłaszcza zbawienia wiecznego: «Dzięki swej macierzyńskiej miłości opiekuje się braćmi Syna swego, pielgrzymującymi jeszcze i narażonymi na trudy i niebezpieczeństwa, póki nie zostaną doprowadzeni do szczęśliwej ojczyzny. Dlatego to do Błogosławionej Dziewicy stosuje się w Kościele tytuły: Orędowniczki, Wspomożycielki, Pomocnicy, Pośredniczki».

Określenia te, ukształtowane przez wiarę chrześcijańskiego ludu, pomagają lepiej zrozumieć naturę oddziaływania Matki Chrystusa w życiu Kościoła i poszczególnych wiernych. (…)

Maryja spełnia swoje zadanie «Orędowniczki» we współpracy zarówno z Duchem Pocieszycielem, jak i z Tym, który na krzyżu wstawiał się za swoich prześladowców (…) i którego Jan nazywa naszym «Rzecznikiem wobec Ojca» (…). Jako Matka, Maryja broni swoich dzieci i osłania ich przed szkodliwymi skutkami ich własnych grzechów.

Chrześcijanie wzywają Maryję jako «Wspomożycielkę», uznając Jej macierzyńską miłość, która dostrzega potrzeby dzieci i gotowa jest spieszyć im z pomocą, zwłaszcza wówczas gdy stawką jest ich wieczne zbawienie.

Przekonanie, że Maryja jest bliska tym, którzy cierpią i są narażeni na poważne niebezpieczeństwa, kazało wiernym wzywać Ją jako «Wspomożycielkę». To samo ufne przeświadczenie wyraża najstarsza modlitwa maryjna w słowach: «Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko: naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona!”

Jako Matka i Pośredniczka, Maryja przedstawia Chrystusowi nasze pragnienia i prośby i przekazuje nam Boże dary, wstawiając się nieustannie za nami”.