Przed rekolekcjami w Dębowcu

Przed naszymi rekolekcjami w Dębowcu przybliżamy to niezwykłe miejsce.

Dębowiec to miejscowość położona na Podkarpaciu, w malowniczej części Pogórza Jasielskiego, w odległości 8 km na południe od Jasła, na terenie diecezji rzeszowskiej. Dzieje Dębowca sięgają XIII wieku. Osadę lokował na prawie miejskim król Kazimierz Wielki
w 1349 roku.

Historia sanktuarium dębowieckiego sięga 1910 roku. Wówczas w Dębowcu wystawiono na sprzedaż część majątku byłego ministra austriackiego, hrabiego Floriana Ziemiałkowskiego. Saletyni kupili tę ziemię i przystąpili do budowy klasztoru.

Obecnie możemy modlić się w nowym kościele Matki Bożej Saletyńskiej, poświęconym w 1966 roku oraz w kaplicy Matki Bożej z La Salette z 1960 roku. Poprzedni kościół i kaplica zostały bowiem zniszczone podczas wojny.

Przedwojenna jest natomiast Kalwaria Saletyńska, zbudowana w 1929 roku. Została tylko przeniesiona na nowe miejsce. Na Kalwarii znajdują się figury przedstawiające trzy fazy objawienia w La Salette, sprowadzone z Lyonu we Francji. 14 scen Męki Pana Jezusa (również wykonanych w Lyonie) w formie płaskorzeźby umieszczono na krzyżach ustawionych wzdłuż drogi krzyżowej. W 1983 roku wykonano kapliczki różańcowe wokół placu sanktuaryjnego.

W dębowieckim sanktuarium warto zwrócić uwagę na posrebrzany relikwiarz z relikwiami ponad 50 świętych. Ma on kształt ściętego pnia drzewa, z którego wyrastają gałęzie i młode pędy – symbol odradzającego się Kościoła.

Szczególnym kultem wiernych cieszy się figura Matki Bożej Płaczącej, w bocznej kaplicy sanktuaryjnej. Dębowiecka figura jest rzeźbą o wysokości 130 cm, kopią figury z La Salette. Przedstawia Matkę Bożą Saletyńską siedzącą na kamiennym głazie, z twarzą ukrytą w dłoniach i pochyloną do przodu. Została wykonana z drewna lipowego w 1959 roku i pokryta polichromią w Krakowie w 1960 roku. Rzeźbę wykonał rzeźbiarz Edward Koś, według modelu prof. Franciszka Kalfasa z Krakowa. W roku koronacji, 1996, figura przeszła gruntowną konserwację, której dokonał Przemysław Ćwiertnia z Krakowa. Złotą koronę dla Matki Bożej Saletyńskiej wykonał Lech Dziewulski z Krakowa. 15 września 1996 r. odbyła się bowiem uroczystość koronacji papieskiej łaskami słynącej Figury Matki Bożej Płaczącej, dokonana przez nuncjusza apostolskiego, ks. abp. Józefa Kowalczyka.

Z kultem pątniczym związane były od początku dziejów dębowieckiego sanktuarium praktyki wotywne. Do praktyk wotywnych należy tzw. ofiara. Polega ona na obchodzeniu na kolanach ołtarza z figurą Matki Bożej Płaczącej i jest połączona z prywatnym ofiarowaniem się Maryi. Świadectwem kultu są także dary wotywne składane przez pielgrzymów: błagalne lub dziękczynne. Najczęstszym wyrazem podziękowania za otrzymane łaski są wota – symboliczne dary w postaci srebrnych i metalowych serduszek oraz inne wartościowe przedmioty. Kolejną formą kultu jest od 1982 roku nabożeństwo nieustającej nowenny do Matki Bożej Saletyńskiej. Podczas tej nowenny odczytywane są prośby i podziękowania, które czciciele składają osobiście lub przesyłają pocztą do Kancelarii Apostolskiej
w Dębowcu. Niektóre z nich zamieszcza dwumiesięcznik La Salette – Posłaniec Matki Bożej Saletyńskiej. Adresy nadawców wyraźnie wskazują, że apostolski zasięg dębowieckiego ośrodka przekroczył granice Polski.

Co roku przybywa do Dębowca około 700 pielgrzymek zorganizowanych, liczących w sumie ponad 30 tysięcy osób. Wielu jest także pielgrzymów indywidualnych. Co roku księża podczas nabożeństw rozdają ponad 90 tysięcy Komunii św.

Wierni mogą uczestniczyć we Mszy Świętej codziennie o godz.: 7.00, 10.30 i 18.00, a w niedzielę o godz.: 7.00, 9.30, 11.00, 15.00 i 18.00.

W pobliżu Dębowca znajdują się także inne miejsca pielgrzymkowe, takie jak: Kobylanka, Lipinki, Tarnowiec, Miejsce Piastowe, Dukla oraz Komańcza.