Duch Święty w apostolstwie świeckich - kontynuacja

W poprzednim serwisie kontynuowaliśmy omawianie tekstu o. Adama Schulza SJ na temat Ducha Świętego w apostolstwie świeckich. Materiał zamieszczony jest w najnowszym biuletynie Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich. Dziś dalszy ciąg omówienia tego tekstu.

Jak podkreśla o. Adam formacja w ruchach zmierza do tego, aby każde nasze działanie stawało się apostolskie, było pełnieniem woli Ojca, po to, abyśmy przemieniali ten świat od wewnątrz poprzez jego uświęcenie.

Uczymy się więc przechodzenia od zwykłego zaangażowania, podejmowania różnych prac i działań, do apostolstwa.

„Przechodzenie od zwykłego ludzkiego działania do działania apostolskiego jest drogą, procesem, zakładającym przemianę naszego myślenia o Bogu, o świecie, o naszym życiu i zaangażowaniu. W tej przemianie ważne jest nie tylko otwarcie się na Boga, ale również na wspólnotę Kościoła, tak aby nasze działanie nie było tylko jednostkową aktywnością, ale zaangażowaniem podejmowanym indywidualnie we wspólnocie i ze wspólnotą. Aby dokonywała się przemiana ludzkiego działania w apostolstwo rozeznajemy działania na powierzone nam przez Boga i bardziej świadomie otwieramy się w nich na działanie łaski, na współpracę z Bogiem oraz na wspólnotę Kościoła. Skupienie się na wybranych działaniach apostolskich pomaga nam przemieniać całe nasze życie w życie apostolskie" - pisze o. Adam Schulz i przywołuje postać św. Ignacego, który uważał, że warunkiem autentyczności apostolstwa są trzy przymioty:

- profesjonalizm, aby każdy projekt i działanie były wykonane zgodnie z najwyższymi standardami i wiedzą w danej dziedzinie,

- etyczność, aby każde działanie było dostosowane do wymogów moralnych, ewangelicznych, a w szczególności do etyki zawodowej,

- zaangażowanie duchowe, czyli zjednoczenie z Bogiem w działaniu, w pracy.

Jak zaznacza o. Adam dwuletni program duszpasterski poświęcony Duchowi Świętemu jest dobrym czasem, abyśmy na nowo odkryli charyzmaty naszych ruchów. Dla jednych będzie to powrót to źródeł charyzmatu, do jego początku, do pierwszej miłości, aby go podjąć na nowo. Dotyczy to zarówno ruchów powstałych przed wiekami, jak i tych powstałych po Soborze Watykańskim II. Dla innych będzie to czas poszukiwania: jak dziś mamy żyć charyzmatem naszego ruchu, jak dziś on powinien się wyrażać?

„Są i takie ruchy, a zwłaszcza stowarzyszenia - podkreśla jezuita - które po latach działalności powinny odkryć, jakim charyzmatem Duch Święty ich obdarował, aby służyli Kościołowi i społeczeństwu. Potrzebują przejść drogę od tego, że to oni powołali ruch, stowarzyszenie, do tego, że to Duch Święty je powołał obdarzając odpowiednimi darami, charyzmatami. Ważne jest nie tylko odkrywanie charyzmatu ruchu, ale również wysiłek zmierzający do życia tym charyzmatem przez członków tego ruchu. I tutaj też jest wiele do zrobienia, ale zawsze zaczynamy od przyjrzenia się i rachunku, co już realizuje się z charyzmatu danego ruchu, a czego jeszcze się nie realizuje. Poza tym może się okazać, że dochodzą nowe elementy charyzmatu i stylu życia, których wcześniej nie było, a stają się bardziej powszechne w ruchu".

Następnie przewodniczący ORRK po raz kolejny wraca do niezwykle ważnej tematyki rozeznawania i przypomina, że kiedy bardziej otwieramy się na Ducha Świętego, potrzebujemy bardziej świadomie podjąć rozeznawanie Jego działania w nas i pośród nas. Ojciec Święty Franciszek od początku swojego pontyfikatu zwraca uwagę na to, że w Kościele potrzeba pogłębić postawę rozeznawania dróg Bożych.

O. Adam Schulz wymienia następujące zagadnienia, które w temacie rozeznawania są szczególnie istotne:

1. Staramy się kształtować postawy pomagające w rozeznawaniu:

               - Wiarę w obecność i działanie Boga w świecie i w sercach ludzi.

Podstawą szukania i znajdowania woli Bożej jest więc głębokie wewnętrzne przekonanie o nieustannym działaniu Boga w życiu człowieka. Dla objawienia nam swojej woli Bóg może posłużyć się zarówno tym wszystkim, co jest wewnątrz nas, jak i tym, co jest na zewnątrz - całym zewnętrznym światem. Bóg w objawianiu swojej woli może posłużyć się na przykład jakimiś zewnętrznymi wydarzeniami, zbiegiem okoliczności, drugim człowiekiem.

               - Wewnętrzną wolność i gotowość pójścia za głosem Boga.

               - Podejmowanie stałego procesu nawracania się, oczyszczania, po to, aby przyjąć nowe światło Boże.

2. Pogłębiamy postawę życia zgodnie z sumieniem, gdyż rozeznawanie woli Bożej dokonuje się w sumieniu. Rozeznawanie indywidualne, we wspólnocie oraz rozeznawanie duchów, dokonuje się w sumieniu indywidualnej osoby. W rozeznawaniu woli Bożej oraz jej poszukiwaniu uczestniczy cały człowiek, zarówno jego intelekt, wola, jak i uczucia, ale najistotniejsze etapy procesu rozeznawania dokonują się w sumieniu. Jeśli rozeznanie dokonuje się w sumieniu to niesie ze sobą zobowiązanie, rodzi odpowiedzialność.

3. Uczymy różnych metod rozeznania w zależności od materii, jaką rozeznajemy:

- rozeznawania osobistego,

- rozeznania we wspólnocie,

- rozeznania w małżeństwie,

- rozeznawania znaków czasu w świecie.

 

4. Rozeznanie może dotyczyć między innymi:

W życiu osobistym:

- wyboru powołania,

- jak realizować osobiste powołanie na danym etapie życia?

- jak zgodnie z wolą Bożą dobrze wykorzystać swoje charyzmaty, talenty, uzdolnienia?

- jakie apostolstwo mam podejmować, czego Bóg ode mnie w tym względzie oczekuje?

- jak mam rozwijać swoje zaangażowanie w pracę zawodową, aby była ona owocna zarówno w wymiarze profesjonalnym, jak i duchowym oraz moralnym?

- jak rozwijać się duchowo, jakie środki duchowego wzrostu oraz wyzwania mam podejmować aktualnie?

W życiu małżeńskim:

- jak kształtować nasze życie małżeńskie i rodzinne? Jak rozwiązywać problemy związane z wychowaniem dzieci, w relacji między małżonkami, itp.?

W życiu ruchu, wspólnoty:

- odczytywania charyzmatu ruchu oraz tego, jak ten charyzmat ma dziś wyglądać, jak ma wyglądać jego realizacja, czy przypadkiem Pan Bóg go dziś nie ubogacił w stosunku np. do tego, co było 40 lat temu?

- specyfiki, charyzmatu naszej małej wspólnoty. Co ją charakteryzuje?

- apostolstwa do jakiego Pan Bóg nas obecnie powołuje, zarówno jako cały ruch, jak i pojedyncze wspólnoty, ośrodki,

- formacji ruchu, ośrodka lokalnego, jak również małej wspólnoty.

Odczytywanie z Panem Bogiem naszego stanowiska wobec wydarzeń w świecie

- rozeznanie znaków czasu w ważnych dla nas sprawach.

W grupach ważne jest, abyśmy nie tyle zapoznawali się z poglądami poszczególnych partii, czy osób, ale z tym, co myśli Bóg na dany temat.

Na zakończenie o. Schulz podkreśla, że świeccy winni używać trzech podręczników w życiu: Pisma św., Katechizmu Kościoła Katolickiego oraz Kompendium Nauki Społecznej Kościoła. „Problemem nie jest sama znajomość tych ksiąg (bo zawsze można je przeczytać), ale to, jak nimi żyć, tzn. jak zawarte w nich przesłania realizować w praktyce, w konkretnej sytuacji. I tu przychodzi nam z pomocą rozeznanie" - zaznacza o. Adam.